«Ey dünya əhli! Bilin ki, müharibəni mən başlamadım və qılınca birinci mən əl atmadım. Cinayətkarlar nəslindən olan Yezid adlı bir murdar məni iki şeydən birini seçməyə vadar etdi"

Bu gün Peyğəmbərimizin sevimli nəvəsi, İmam Əlinin (ə) və Peyğəmbərin qızı Fatimənin (ə) oğlu, müsəlmanların 3-cü imamı Hüseynin (ə) mövlud günüdür.

İmam Hüseyn (ə) hicrətin 4-cü ilində Şaban ayının 3-də Mədinə şəhərində dünyaya göz açıb. İmam ömrünün altı ilini babası Peyğəmbər ilə keçirib. Peyğəmbərin vəfatından sonra isə otuz il atası Әli (ə) ilə yaşayaraq onun bütün dərdlərinə, çətinliklərinə şərik olub və həmişə atasını müdafiə edib. Atasının şəhadətindən sonra qardaşına rəsmən beyət edib, onu rəhbər və imam kimi qəbul edib.

İmam Həsən (ə) Müaviyə tərəfindən şəhid edildikdən sonra Әlinin (ə) 46 yaşında olan ikinci oğlu imam Hüseyn (ə) xəlifəlik və imamət məqamına yetişdi. Lakin Hüseyn (ə) ilə əshabı hicri 61-ci ilin Məhərrəm ayının 10-da Kərbəla adlanan yerdə Yezid qoşunu tərəfindən şəhid edildilər.

İmam Hüseyndən (ə) söz düşdükdə, adətən Peyğəmbər övladının 57 illik ömür yolunun sonuncu mərhələsinə diqqət yetirilir. Əlbəttə ki, Kərbəlada baş verən hadisə nəinki İslam ümmətinin, ümumilikdə bəşəriyyətin tarixində dönüş nöqtəsi oldu, lakmus kağızı rolunu oynadı. Hicrətin 61-ci ilində baş verən hadisədən sonra məhz bu faciəyə münasibətlə, İmam Hüseynə (ə) dost və düşmənçiliklə yaxşını pisdən, xeyiri şərdən ayırmağa başladılar. Peyğəmbər (s) söylədiyi bu kəlamlar Adəm övladı üçün imam Hüseynin (ə), ümumiyyətlə Əhli-Beytin (ə) əhəmiyyətindən xəbər verir: «Hüseyn məndən, mən də Hüseyndənəm. Hər kim Həsən və Hüseyni sevsə, məni sevib. Hər kəs onlarla düşmənçilik etsə, mənimlə düşmənçilik edibdir».

Lakin artıq dillər əzbəri olmuş “Hüseyn məktəbi” ifadəsi yüksək amallar, Allah yolunda yalnız candan keçmək demək deyil. Bu, Allaha sevginin, sadiqliyin nümayişinin son, kulminasiya nöqtəsidir. İmam Hüseyn (ə) Kərbəlaya yetişmək üçün 57 illik bir yol qət etmişdi. Amma həyatının hər anında, hər mərhələsində yaxşılığa dəvət edib, pislikdən çəkindirib. Vasitələr isə müxtəlif olub: məktublar, moizələr, nəsihətlər. İmam Hüseynin (ə) həyatının bütün mərhələləri qəhrəmanlıq və sücaət məktəbidir. Əsirlər boyu formalaşan ənənəyə uyğun olaraq, Əhli-Beytdən (ə) söz düşdükdə, hər imamı fərqli simalarda təsvir edirlər: İmam Cəfər Sadiq (ə) – elm çeşməsi, İmam Səccad (ə) – kamil ibadət etalonu, İmam Həsən (a) – sonsuz səbr nümunəsi, İmam Hüseyn (ə) – rəşadət və sücaət təcəssümü. Halbuki, bu məsumları biri-birindən nə iləsə fərqləndirmək çox böyük yanlışlıqdır. Digər imamlar imam Hüseyndən (ə) heç də cəsurluqda geri qalmayıblar. Eyni zamanda, imam Hüseyn (ə) də Əhli-Beytin (ə) digər nümayəndələrində olan xüsusiyyətləri özündə ehtiva edib. Yəni, əgər digər imamlar qılıncla şəhid edilməyiblərsə, bu o demək deyil ki, onların buna qətiyyətləri yetmədi və ya əksinə.

İmam Hüseynin (ə) Kərbəlada şəhid edilməsi təşəbbüsü heç də onun özündən qaynaqlanmırdı. İmamımız kamikadze deyildi. Bunu anlamaq üçün sadəcə imamın Kərbəlada söylədiyi cümlələrə diqqət yetirmək kifayətdir: «Ey dünya əhli! Bilin ki, müharibəni mən başlamadım və qılınca birinci mən əl atmadım. Cinayətkarlar nəslindən olan Yezid adlı bir murdar məni iki şeydən birini seçməyə vadar etdi: ya qılınc çəkib dinimi və şərəfimi müdafiə etməli, ya da zillət və alçaqlığa boyun əyməliydim”. Əgər imam Rza (a) Xorasanda Məmunun ona verdiyi zəhəri içdisə, İmam Hüseyn (ə) də Kərbəlada qılınc və nizələri seçdi.

Hüseyn (ə) və tərəfdarları şəhidliyə yetişdilər. Bununla da gələcək nəsillərə örnək oldular, bir ismarıc yolladılar: “Zillətə boyun əyməyin! Dizi üstə yaşamaqdansa, ayaq üstə ölmək yaxşıdır!”. Amma bu gündə bir daha təkrarlamaq istərdik: "Əgər digər imamlarımız döyüş meydanında şəhid edilməyiblərsə, bu heç də onların zillətə baş əymələri anlamına gəlmir".

Bu əlamətdar gündə bütün dünya müsəlmanlarını imam Hüseynin (ə) mövludu münasibəti ilə təbrik edirik, onlara həyatlarının hər çağında Hüseyn (ə) ideallarını yaşatmağı diləyirik!