"Qənirə Paşayevanı Azerbaycan'ın işgal altındaki topraklarına yaptığım bir seyahatte tanıdım". 

Ne diyebilirim onun için?
Kesinlikle fedakar bir kadın.
Vatansever bir milletvekili.
Temsil kabiliyeti olan birisi...
Ve tabii güzel bir kadın.
Bayan Paşayeva'yı uzun zamandır görmüyordum. Önceki akşam İstanbul'da Türkçe Olimpiyatları'nın yapıldığı salonda gördüm.
Yıllar onu hiç değiştirmemiş. Karabağ'a giderken Paşayeva ayrı bir cipteydi, biz de başka birinde. Yollar yeni yapılıyordu ve mevsim kıştı. Bu yüzden çok kötü bir yolculuk olmuştu. Hatta bizim şoför birkaç defa büyük kaza atlattı. Çünkü direksiyonda uyuyor, biz onu uyandırıyorduk.
Benzin almak için durduğumuzda bayan Paşayeva'ya "Bizim şoför uyuyor, fena tehlikeler atlattık" dediğimde hemen kendi arabasını ve şoförünü bizim için tahsis etti. Uyuklayan şoförü kendi aldı. "Hayır olmaz" diye ısrar etmemize rağmen şoförleri değiştirdi.
Bu fedakarlığı unutmam mümkün değil. Onu Sinan Erdem Spor Salonu'nda konuşurken gördüğümde yıllar önce yaşadığım bu olay birden zihnime düştü.
Hiçbir fedakarlık unutulmaz çünkü...
"Bu işin mimarından Allah razı olsun..."
"Bugün kazanan sevgidir, kazanan insanlıktır, kazanan kardeşliktir. Dünyanın çok yerine gittim ama Allah aşkına böyle bir manzarayı nerede gördünüz? Dünyanın bu sevgi ve kardeşliğe ihtiyacı var. Bizim milyar dolar parayla gidemeyeceğimiz yerlere onlar sevgisiyle gidiyor. Bu işin mimarından Allah razı olsun."
Yatcaz kalkcaz hoop ordayız...
Gülşen'in şarkısı oldukça popüler şu günlerde. Her yerde duyuyorum.
Yatcaz kalkcaz, hoop ordayım...
İnternette bu şarkı için natif klipler çekilmiş. Gülşen "Yatcaz kalkcaz hoop ordayım" dedikten sonra ekrana bir mezar geliyor.
Hayat aynı böyle değil mi? Yatıyoruz kalkıyoruz hooop ordayız. Uzun yıllar yaşasak da "yarını olmayan güne eriştiğimizde" bir de bakıyoruz ki öyle çok zaman geçirmemişiz bu dünyada. Belki bir namaz vakti kadar... Belki bir ikindi vakti, bir ağacın gölgesinde dinlenme süresi kadar...
Bence zaman izafi değil, bir yalandan ibaret. Zaman izafi olsa da ölüm gerçek. Hayat sanal olsa da, dünya yalan olsa da ölüm gerçek.
Necip Fazıl'dan okumuş ve adeta çarpılmıştım. Bu kadar mı güzel ifade edilebilirdi varlık? "Gelir bir bir gider bir bir kalır bir." Gitti koskoca dağ gibi adam. Yetiş Derviş Yunus imdada yetiş, söyle, söyle de anlayalım gerçeği:
Ölüm demez yiğit, koca
Ya gündüz gelir yahut gece,
Eli makaslı bir Hoca;
Kefenini biçer bir gün.
Hani Ali hani Osman?
Onlar oldu hepsi yeksan,
Çorak yere ekme bostan;
Elin boşa çıkar bir gün."
Geçenlerde ölüm üzerine konuşurken birisi acaba Azrail geldiğinde ne diyordur" diye sordu.
Ben de galiba televizyonlarda programların bittiğinde söylenen o meşhur sözü söylüyor olabilir mi" dedim:
"Size ayrılan sürenin sonuna geldik..."
Günün sözü...
"Yağmurda yürümeyi severim çünkü kimse ağladığımı anlayamaz..."