Turp bədənə istilik və quruluq verir, sidikqovucu xassəsi vardır, xörəklə  yedikdə həzmə kömək edir, gəyirmə yaradır və üzün rəngini yaxşılaşdırır. Turp tənbəl mədənin fəaliyyətini artırır, lakin özü gec həzm olunduğu üçün turpu yaxşıca çeynəmək lazımdır. Şirəsi sidik yollarının açılması və böyrək üçün çox münasibdir. Turpun suyunu çıxartmaq üçün keçmişdə dilimləyib üzərinə bal sürtürdülər. Öd kissəsində daş olanlar turp yarpağından istifadə edə bilərlər. Onu həm tərəvəz kimi, həm də xörəkdə işlətmək olar. Turpu deşib içinə 4 ədəd şalğam  toxumu qoyur, ağzını turp tikəsi ilə bağlayır, xəmirə büküb od üzərində tam bişirirlər. Onu bal ilə 3 gün yeyib bir neçə gün fasilə verirlər, əməliyyat bir dəfə də təkrar edilir. Bu sidik kisəsindəki daşı kövrəltmək və çıxarmaq üçün faydalıdır. Turpun zəhərlərə qarşı müqaviməti vardır, əqrəb və başqa cücülər turpdan qaçırlar. Qırmızı qabığını əzib əqrəb üzərinə qoyduqda və ya suyunu damızdırdıqda tezliklə ölür. Şirəsini dəriyə sürtdükdə cücələr yaxınlaşmırlar.